Güle güle son centilmen

Rami Berki (Ağabeyi) Enis, kendine özgü bir adam dı. Kendi deyimi ile hayatı doya doya yaşadı. Kimin ne dediği umurunda olmadı, kırmızı takım elbise giydi, çiçekli gömlekler giydi.
Ben tenis oynuyordum o ise futbolu seviyordu ama futbol o dönemler sokaklarda oynanıyordu. Babam kızdı ve bana ‘al bunu da götür tenis oynasın bari’ dedi. Gezmeyi eğlenmeyi çok severdi. Bazı kuralları kendisi koyar ve uyulmasını isterdi.

Sancar Maruflu( İzmir'i Sevenler Platformu Başkanı)  Vefat haberini merhum Tekin Çullu’nun anılması sırasında aldım. 9.Cumhurbaşkanı sayın Süleyman Demirel’le görüşüyordum. Çocuğu gibi sevdiği Berki'nin vefatını söylediğim zaman yüzünü görmesem de ağladığını hissettim.  Berki’de merhum babası babası İbrahim Sezai Berki gibi gizli hayırseverdi. Son 10 yılda doktor, mühendis, vali yardımcısı ve farklı mesleklere mensup olan 108 kişinin eğitim masrafını karşıladı ve Türkiye Cumhuriyeti’ne adam kazandırdı. Son zamanlarda babasının adına vakıf kurmak için hazırlık yapıyordu ömrü vefa etmedi ama Ağabeyi Rami Berki, onun bıraktığı yerden devam ettirecek. 

Osman Savran (KTK Başkanı) Enis Berki kulüp için çok önemli bir isim, bir etiket ti.  Semboldü. Sporcu ve yönetici olarak kulübe çok önemli katkıları var dı. Enis Berki adını yaşatmak için aldığımız özel izinle Sedir Ağacı diktik. Kulübümüzde çok önemli bir değerini yitirdi acımız büyük. Nur içinde yatsın.

Sermet Yeşilpınar (Eski Başkan) Kültürpark Tenis Kulübü’nün değil, İzmir’in bir sembolüydü. Biz çocukluk çağımızdayken o gençti. Giyim stiliyle, kullandığı arabayla hep bir tarz yarattı. O zaman bir bir onu John Holiday’a benzetirdik. Çok hızlı bir yaşam tarzı olmasına rağmen, her zaman içinde taşıdığı bir mutaassıplığı, bir efendiliği vardı. En büyük özelliği de o soğuk görünüşünün altında çok sıcak bir kalbi, ve vefalı dostluk ilişkileri vardı. Kültürpark tenis kulübünün, benimde kalbimin bir parçasıydı. Arkanı dönebileceğin nadir insanlardan biriydi. Sever gibi görünmez, sevdiyse tam severdi. Acımız büyük.

Necdet Kestelli (Arkadaşı) Enis ve Rami ile evde halılar üstünde, sokakta, bahçede birlikte oynardık. Tenis kulübe başladı birlikte oynadık. Adamın "HAS"ıydı. Erkek ti.

  Erdal İzgi( Gazerteci- Arkadaşı) Gerçek bir dost, öz be öz İzmirli, yeri doldurulmaz insan ve Tenissporununn duaeniydi. Yaşamı kendine yakıştırır, dostlarıla ve anılarıyla bütünleşir, geceleri renklendirir, paylaşımı severdi. İzmir bir değerini kaybetmiştir ve yeri doldurulmaz bir boşluk yaratmıştır.  

Feride Saraçoğlu( Yeğeni) Acı, Çok acı. Gecelerin adamıydı. Gece bizi bıraktı gitti. Çok iyi kalliydi, kimseye zararı yoktu. Çok düşkündük, acımız çok çok büyük.

Müfit Aslan(Tenis Hocası)  Enis tek kelime ile farklı bir kişiydi. Bir gün bana telefon geldi. Yüksek bir askeni yetkilinin tenis kortunda maç yapacağını ve sahayı hazırlamamı söyledi. Sahayı hazırlamaya imkan yoktu, bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyordu ve bu isteği yerine getirmem imkansız  olduğunu söylediğimde “Ben anlamam kardeşim gerekirke peçeteyle kurulayın” dedi. Biraz sonra Enis Berki içeriye gülerek girince şakayı onun yaptığını anladım.

Ertap Mülayım (Arkadaşı)  Enis’i kaybetmenin derin acısını yaşıyorum.  Her zaman şakacıydı. Şakalarında yer, zaman, mekan tanımazdı. Unutamadığın bir anısı şöyle: 1980 ihtilanin ilk günlerinde bazı siyasi arkadaşlarını evini kahvaltıya davet etmiş. Bir arkadaşına da subay elbisesi giydirerek kapıya gelmesini söylemiş. Arkadaşı “Ben sıkıyönetimden geliyorum. Sizleri göz altına alacağız” deyince siyasilerin bayılacak gibi olduğunu söylüyordu.

Ahmet Arslanalp (Tenisçi) Yakışıklı, karizmatik, büyüğüm, ağabeyim. Seni çok özleyeceğim.

Hakan Akman(Doktor- tenisçi)  Abimiz, hocamız, Enis Babamızı kaybettik. Biz onun gittiğine hem kardeşleri olarak hem de tenis camiası olarak inanmıyoruz. Tenisi her kademeye tüm imkanlarını kullanarak yaymaya çalışan, tenisin dışında sadece insan sevgisiyle yaşayan değerli bir abimiz di. Acımız büyük. Nur içinde yatsın.

Cenaze töreninden fotoğraflar

Albümlerden