Bugünlerde Bizden Uzaklaşıyoruz…

Bugünlerde Bizden Uzaklaşıyoruz…

Neden?

Bugünlerde içimizde bir kaygı ve endişe,

“Deprem mi olacak, tsunami mi,,

Gece uyuyamadan sabah oluşuna sevinemeden günleri yaşıyoruz.

Gülmüyoruz dolayısıyla sanki, espri yapamıyoruz içten içe…

Sevmeyi, sevilmeyi de çoktan önemsemez olduk biz bize…

Dışarıda hava soğuk ya , sanki bu da etken gibi geliyor bize…
Oysa ki hava hep güzeldir.

Güneşli olsa da güzeldir, yağmur yağsa da güzeldir, kar beyaz bir örtü halinde kaplansa da güzeldir.
Soğuk da güzeldir, sıcak da…

Hatta sisli, puslu havalar da… Yeter ki bizim iç dünyamız aydınlık olsun, berrak olsun…

Yeter ki,

Görelim,

Gözlemleyelim,

Ön yargısız bakalım… Ki gözlerimiz gerçeği görebilsin, aklımız özgürce düşünebilsin…

Biz, yaşadığımızın farkına varabilelim…

Derin bir nefes alalım, gözlerimizi kapatalım.

Düşünelim!

Bu yaşamı bize hediye eden Yüce Allah’a en son ne zaman, içtenlikle ve inanarak teşekkür ettik, şükrettik?

Sağlığımız yerinde ise ki; bu hayattaki en büyük hazinemiz; sağlığımız, sayısız şükür Allah’a diyebiliyor muyuz?..

İçten ve farkında olarak ama…

Bugünlerde nedense önceliğimiz ve dilimzde olan “Para, geçim, ekonomik kriz…,,

Oysa ki değil, çünkü bütünsel baktığımızda paranın bu kadar da öncelikli ve önemli olmadığını görebiliyoruz…

Hayatın zenginliği uçsuz budaksız…

Tükenmez ki…

Hepsi de bizler için yaratılmış.

Yeter ki onları görelim…

Bakıp da göremiyor olabilir miyiz?

Peki biz görmeye, duymaya, hissetmeye hazır mıyız?

İstiyor muyuz bunu gerçekten?

Bizler, sahip olduklarımız için şükretmek yerine, gözlerimizi hep ulaşamadıklarımıza çeviriyoruz…

Oysa ki bizleri mutlu eden şey, bizim yanımızda, bizimledir, ancak biz ondan uzakta olduğumuz için farkedemiyoruz…