Kızıyorum...

  • 0
  • 613
Yazı Boyutu:

Herkes gibi zaman zaman ben de kızıyorum...

Üstelik beni kızdıran konular biliyorum ki aklı başındaki insanları da kızdırıyor…
 
 
Belediye otobüslerini bu kentte yaşayan çok sayıda İzmirli gibi ben de kullanıyorum…
 
Montrö’den 63numaralı otobüse bindim Bornova’ya gidiyorum…
 
Otobüs Alsancak Garı’nın önünde durakta duruyor...
 
 
İnsanlar biniyor.
 
O arada kucağında kitap defter dolu bir genç,  otobüsün önünde gideceği yerin büyük, çok büyük puntolarla yazdığı dijital levhaya karşın  kafasını otobüsün içerisine uzatıp sürücüye “Kampüse Gider mi ?” diye sormaz mı….
 
 
Sürücü beklediğim cevabı veriyor:  “Hayır gitmez”
 
 
Üniversiteli arkadaş bu kez “63 EÜ Kampüs yazıyor” sözleri sürücüyü çileden çıkarıyor ve sözleri tokat gibi patlıyor:  “Üniversiteli cahillerin yüzünden gitmez” cevabına karşın utanmadan otobüse binen  ve gülerek geçip giden okur-cahil  üniversite öğrencisinin arsızlığından utanıyorum …


 
Çünkü okumuş cahillerin soru sormalarındandolayı bunalan sürücüler bu kez okuması yazması olmayan kişilere cevap verecekmecali kalmıyor…
 
 
Kızıyorum…


Yıllar önce bindiğim bir belediye otobüsünün içinde beni karşılayan tozduman karşısında kafayı yemek üzereyken otobüsün  içindeki hayattan umudunu kesmiş olduğunu zannettiğim insan sürüsü otobüsün içini kaplayan o toz bulutundan rahatsız olup ta cam açmak akıl edemiyor…
 
Oysa otobüsteki camları açmayı akıl etse otobüsün içini kaplayan sokakların pis tozuyla ciğerlerini doldurmayacak...
 
Otobüsin içine doğru  yüksek bir sesle “üzerinizde ölü toprağı mı var? Bu toz bulutundan rahatsız olmuyor musunuz? diye  bağırıyorum ama hayattan bezmiş bir insan kitlesinin doldurduğu otobüsten “Çıt” çıkmıyor, bön bön bakılıyor…
 
Kızıyorum….
 
***
 
 
Otobüslere binen yolcumuz nedense kenkart’ını bastıktansonra bir yeri tutar ve ineceği  durağa kadar bırakmaz…
 
Haklı…


 
Çünkü otobüsün arka tarafı onun gideceği tarafa gitmez. 
 
Yani
 
Otobüsün ön tarafı yolcunun gideceği yere,  arka tarafı ise başka bir yere gider…



İki gün önce…

 
Durağa gelen otobüse binenlerden biri olarak tuttukları sapı bırakmayanları yara yara en arkaya, arka kapının önüne gidiyorum…
 
Kesinlikle bu yazıyı okuyanların çoğunun tanık olduğu bir görüntü bu…
 
Aşağıda insanlar otobüse binmeye çalışıyor, ama kendisi aşağıda olduğunda homurdanan, bağırıp çağıran benim vatandaşım kendisi binince her şeyi unutuyor ve tuttuğu yeri bırakıp ta ilerlemiyor bir türlü….
 
EVET, otobüste yer olmasına karşın insanlar arkaya yürümüyor. Hava sıcak, otobüsün için tıka basa dolu nefes te içerideki ısıyı arttırıyor, kimse cam açmayı da akıl edemiyor…
 
Yine dayanamıyor ve alay edercesine bağırıyorum: Arkadaşlar otobüsün arkası da aynı yere gidiyor. Arkaya gelin. Bir an önce yolcular binsinki bir an önce gidelim.. İlla ki birilerini yürümemiz için bir şeyleri dürtmesin, bizi sürmesin. Kendimiz karar verelim” diyorum ama ne fayda, imam bildiğini okuyor….
 
Yanımda bulunan insanların hak vermesi de kesmiyor insanların umarsızlığı karşısındaki hırsımı. Camdan dışarı bakmayı tercih ediyorum….
 
Kızıyorum….

YORUM YAZ
Arşiv